HAYAT VE ÖLÜME DAİR

Ölüm nasıl da kaçıldıkça kovalayan belalı bir sevdalı gibi yanıbaşında dolanıyor hayatın...

Arasında 10 yıllar var sandığımız yaşamla ölümün, birbirlerine as­lında minicik bir kurşun mesafesinde dur­duğunu görmek ne dehşet verici..?

Kara cübbesi ve koca orağı ile karikatür­lerden aşina olduğunuz Azrail'in günün bi­rinde, adlarını bile bilmediğiniz iki serseri kılığında çıkıp gelivermesi; nedenini bile çözemediğiniz ecelsiz bir ölümün, tanıma­dığınız silahlardan ateşlenmiş üç beş kurşunla kapınızı çalması inanılır şey mi?

O kurşunlar etinizi delip geçerken, haya­tın bir süre, bu dünya ile vaadedilen öbür dünya arasında kararsız asılı kalması...

...damarlarınızın içinde o güne dek ses­siz sedasız akıp giden kanların ılık ılık ortaya saçılıverdiğine tanık olmak; bu gürül gürül kanayan vücudun sizin olduğun bilmek, ortada çırpınan insanların çaresizliği­ni izleyerek son bir çabayla varoluşla, yokoluş arasında ölüme direnirken dudakla­rınızın arasından süzülen "ölüyorum" fısıltısını işitmek ve doludizgin yaşayıp geldiği­niz bu hayatın, şimdi yardıma koştuğun­dan bile emin olmadığınız bir ambulansın trafikteki maharetine bağlı olduğunu sez­mek...

...bunca zamandır haksızlığın üstüne böylesine cesur yürümüş bir bedenin, bir­kaç kalleş kurşun karşısında bu kadar aciz olması...

...sıradan bir günün başlangıcı gibi gö­rünen bir sabahın, aslında sizi o çok ilerde sandığınız son durağa taşıyor olması ihti­mali...tüyler ürpertici değil mi?



* * *



6 kalleş kurşun, vücudunu delik deşik etmeden bir saat önce beraberdik Akın Birdal'la...

Ankara DGM'ye, bizim "Düşünceye Öz­gürlük" kitapçığıyla ilgili duruşmaya destek için gelmişti. Aslında Şemdin Sakık'ın sızdırılan itirafları ile açık hedef haline dö­nüştürüldüğünden beridir evinden çıkmı­yordu.

Bizden önce eski Refah Milletvekili Ha­san Hüseyin Ceylan'ın duruşması vardı. Ceylan, yaptığı bir konuşmadan dolayı yargılanıyordu. Sıramızı beklerken O'nun duruşmasını Birdal'la yanyana izledik. Ceylanın ifade özgürlüğüne ilişkin savun­masını dinlerken, "İktidardayken insan hakları akıllarına bile gelmedi" dedi, "...şimdi başlarına gelince önemini anlı­yorlar. Ama biz onların konuşma hakkına da sahip çıkıyoruz."

Ceylan'ın duruşması uzayınca bizimki öğleden sonraya kaldı. Ayrılırken, "Öğleden sonra dernekte toplantımız var, o yüz­den gelemeyeceğim." dedi. DGM kapısın­dan birlikte çıktık, Arabasıyla bırakmayı teklif etti. Teşekkür ettim. Tek başına di­reksiyona geçip gaza bastı.

Azrail 10 dakika uzaktaydı.

* * *



Aslında hayat bir haber mesafesindeydi ölüme...

Belki O'nu hedef gösteren itirafları sızdı­ranları bulsak, robot resimlerdekilerin eşgaline benzerdi. Bir iftira kadar yakındı ecel... Bir manşet mesafesindeydi...

Televizyon haberlerinde telaşlı bir genç kız, "Hakkındaki bütün iddialara rağmen bu saldırıyı kınamak lâzım" dedi. Her ha­ber bir kurşundu sanki, her yorum bir bıçaktı...

Ve bir can, tuhaf tesadüflere tutunarak yaşamla ölüm arasında asılı duruyordu.

En yakın hastane, milliyetçiliğiyle ünlü bir hastaneydi. PKK'lı olmakla suçlanan adam, bir Refahlının duruşmasını izledik­ten birkaç saat sonra ülkücülerce ameliya­ta alınıyordu.

Ölüm, kaçtıkça kovalayan belalı bir sev­dalı gibi yanıbaşında dolanıyordu hayatın...



* * *



Lâkin bu kez hayat, kovalayıp kaçırmayı başardı Azrail'in ordusunu...

6 kurşunun oluğundan akan kanın yeri­ne, onlarca değişik damardan can taşındı Birdal'ın bedenine...

Birdal'ı budadılar, bin dal olup büyüdü hastane önlerinde... Bugün ülkenin dört bir yanından Akın Akın gelip kır çiçekleri koyacaklar ölümü yendiği sokağın kaldırımlarına...

Hayat, kendisini almaya gelen belalı sev­dalısının açtığı yaraları ibretle saklayarak vücudunda, yürüyüşüne devam edecek.